Zafer Bayramı

Zafer Bayramı

Bağımsızlık benim karakterimdir. Ne mutlu Türküm Diyene!

İstanbul Vatan Caddesi'nden Zafer Bayramınız kutlu olsun.

Yorumlar

KİTAPLARIM

GENÇLİK YILLARIM

Rüzgarlı bir son bahar gününe uyanmıştı. Yine koyun sürüsü onu bekliyordu. Hızlı bir hareketle yerinden kalktı ve elbisesini giydi, çeşmeye koştu. Buz gibi soğuk suda elini yüzünü yıkayıp, eve geri koştu, sabah kahvaltı değil ama yemek hazırdı. Yemeği yerken bir taraftan da konuşmalar oluyor, İstanbul'a gidilecekti. Amca, yenge ve anne gidecekti "ben de gideceğim" dadi. Birden sesler kesildi, sonra genç adam devam etti "yakın zamanda askere gideceğim ve bu zamana kadar hiç köyden ayrılmadım, artık benim de bir şöyle bir gezmem görmem lazım" dedi. Babası "olur dedi" ve ona göre planlamalar yapılmaya başladı. Bugün çok çabuk geçmişti, İstanbul hayalleri havada uçuyordu, çünkü siyah beyaz tv'den gördüğü İstanbul'u yakından görecekti. Kim bilir ne muhteşem yerler görecekti. Zaman geldi ve İstanbul yolculuğu başladı. Akşam otobüse bindiler, ertesi gün sabah Topkapı şehirlerarası terminale indiler. Sabah 06 sıraları yoğunlaşma başlıyor, taksiciler "götüreli mi abi, ne tarafa" bir diğer tarafta minübüsçüler Aksaray, Beyazıt, Taksim vs. Poçacılar simitçiler her yerde başka bir seslenmeler bağırmalar. Ne çok insan vardı, daha önce hiç bu kadar insan ve satıcı görmemişti. Kasabada da böyle vardı ama burası gibi değildi. Bir taksi ile analştılar ve gidecekleri yer Beyoğlu denen bir semtti ve oraya vardılar. Burada anneannesi ve dedesi oturuyordu, onların yanına gelmişlerdi. Dede ve anneanne çok sevimli tontonlardı, "hoş geldiniz yavrularım" diyerek karşıladı onları.